Kręgosłup

Zmiany dyskopatyczne

Dyskopatia – szerokie pojęcie obejmujące schorzenia krążka międzykręgowego. W większości przypadków jest to pierwszy z etapów choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa.

Termin dyskopatia odnosi się także do potocznej nazwy przepukliny jądra miażdżystego tarczy międzykręgowej kręgosłupa. Polega na uwypukleniu jądra miażdżystego, które powoduje ucisk i drażnienie korzeni rdzeniowych, rdzenia kręgowego lub innych struktur kanału kręgowego.


Rehabilitacja w neurologii

Rehabilitacja po udarze mózgu

Udar mózgu, zdarzenie mózgowonaczyniowe[a], dawniej także apopleksja (gr. stgr. ἀποπληξία – paraliż; łac. apoplexia cerebri, insultus cerebri) – zespół objawów klinicznych związanych z nagłym wystąpieniem ogniskowego lub uogólnionego zaburzenia czynności mózgu, powstały w wyniku zaburzenia krążenia mózgowego i utrzymujący się ponad 24 godziny.

Udar mózgu może być krwotoczny (wywołany wylewem krwi do mózgu) lub niedokrwienny (wywołany zatrzymaniem dopływu krwi do mózgu), przy czym udar niedokrwienny może być również wtórnie ukrwotoczniony. Do udarów krwotocznych zalicza się krwotoki śródmózgowe i podpajęczynówkowe.

Objawy udaru zależą od lokalizacji miejsca uszkodzenia. W wielu przypadkach udar mózgu jest stanem zagrażającym życiu, jako zaburzenie wymaga bezwzględnie hospitalizacji, najlepiej na wyspecjalizowanym oddziale udarowym.


Rehabilitacja w pediatrii

Wady postawy

Skolioza, boczne skrzywienie kręgosłupa, jest trójpłaszczyznową deformacją kręgosłupa, polegającą na bocznym wygięciu w płaszczyźnie czołowej, odchyleniu w płaszczyźnie strzałkowej oraz odcinkowej rotacji osiowej. Leczenie skoliozy polega na regularnej rehabilitacji oraz noszeniu specjalnego zaopatrzenia ortopedycznego.

Płaskostopie

Płaskostopie (łac. pes planus) – zniekształcenie stopy polegające na obniżeniu się jej fizjologicznych sklepień, w wyniku czego staje się ona płaska. Stopa o prawidłowej budowie nie dotyka podłoża całą powierzchnią. Jej kości układają się w łuk. Przy płaskostopiu prawie cała stopa przylega do podłoża. Kości w takiej stopie ułożone są w linii prostej. Stopa zbudowana prawidłowo wspiera się o podłoże trzema punktami:

  • piętą
  • głową pierwszej kości śródstopia
  • głową piątej kości śródstopia.


Rehabilitacja w ginekologii

Rozejście się kresy białej

Kresa biała, linia biała (łac. linea alba) – splot kolagenowych włókien rozcięgien mięśni brzucha (skośnych i poprzecznych), ciągnący się pośrodkowo od wyrostka mieczykowatego przez pępek do spojenia łonowego.

Nad kresą białą skóra ma jaśniejszy lub białawy odcień (stąd nazwa), natomiast u ciężarnych kobiet staje się ciemniejsza w wyniku pigmentacji (nazywa jest wówczas kresą czarną lub kresą ciemną – linea nigra).

Rehabilitacja po mastektomii

Mastektomia (z gr. μαστός „pierś“, oraz ἐκτομή „wycięcie“) – zabieg amputacji piersi (jednej albo dwóch) spowodowany najczęściej rakiem piersi, Zabieg przeprowadzany jest również zapobiegawczo, jest to tzw. mastektomia prewencyjna. Jest wykonywany profilaktycznie, w celu ograniczenia możliwości wystąpienia nowotworu w przyszłości. Rekomendowana jest m.in. u kobiet, u których wykryto geny odpowiedzialne za rozwój nowotworu bądź też występują inne wskazania medyczne. Mastektomia prewencyjna nie chroni jednak przed zachorowaniem w 100 procentach. Jedną ze znanych kobiet, która ujawniła fakt poddania się temu zabiegowi, jest aktorka Angelina Jolie.

Nietrzymanie moczu

Inkontynencja, nietrzymanie (łac. incontinens- „nie trzymając przy sobie”[potrzebny przypis]) – objaw polegający na niekontrolowanym wydalaniu moczu (łac. incontinentia urinae) lub kału (łac. incontinentia alvi)[1]. Najbardziej powszechny podział inkontynencji moczowej, ze względu na jej formę, opracowany i przyjęty został przez Komitet Standaryzacji International Continence Society.

  • inkontynencja parcia (urge incontinence)
  • inkontynencja stresowa lub wysiłkowe nietrzymanie moczu (stress incontinence)
  • inkontynencja mieszana (mixed incontinence, jednoczesne występowanie inkontynencji stresowej i inkontynencji parcia)
  • inkontynencja z przepełnienia (overflow incontinence)
  • inkontynencja neurogenna (reflex incontinence)
  • inkontynencja przetokowa (extraurethral incontinence)


Nadgarstek

Zespół de Quervaina

Zespół de Quervaina (ang. de Quervain syndrome) – choroba z grupy entezopatii.
Istotą choroby jest zapalenie pochewki ścięgnistej pierwszego przedziału prostowników, który zawiera ścięgna mięśnia odwodziciela długiego i prostownika krótkiego kciuka. Przyczyną zapalenia są sumujące się urazy i przeciążenia wymienionych wyżej ścięgien z powodu wykonywania zajęć sportowych i czynności zawodowych, w których powtarza się mocny chwyt, połączony z odwiedzeniem ręki.

Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni kanału nadgarstka (łac. syndroma isthmi canalis carpi) – stan chorobowy powstały w wyniku długotrwałego ucisku nerwu pośrodkowego (łac. nervus medianus) biegnącego w kanale nadgarstka. Przyczyną choroby jest najczęściej obrzęk zapalny nerwu lub tkanek otaczających oraz zwyrodnieniowe lub pourazowe zacieśnienia ograniczonej przestrzeni kanału nadgarstka. Początkowy ucisk na włókna nerwu pośrodkowego doprowadza do zaburzenia ich odżywiania, co wywołuje wtórny obrzęk i nasila dolegliwości. Do objawów klinicznych zespołu należy:

  • mrowienie w nadgarstku i w okolicy kciuka
  • mrowienie palca wskazującego i środkowego oraz połowy palca serdecznego
  • zanik mięśni kłębu


Stopa

Zerwanie ścięgna Achillesa

Ścięgno Achillesa inaczej ścięgno piętowe (łac. tendo Achillis, tendo calcaneus), – wspólne ścięgno mięśnia trójgłowego łydki, na które składają się ścięgno mięśnia brzuchatego łydki (łac. musculus gastrocnemius) i ścięgno mięśnia płaszczkowatego (łac. musculus soleus).

Mięsień brzuchaty łydki przechodzi w szerokie płaskie ścięgno, które łączy się ze ścięgnem mięśnia płaszczkowatego, tworząc ścięgno piętowe (Achillesa). Przyczep tego ścięgna znajduje się na guzie piętowym. Przyczepia się na dolnej i tylnej chropowatej powierzchni tego guza, między górną częścią a ścięgnem znajduje się obszerna kaletka maziowa.

Ostrogi piętowe

Ostroga piętowa (łac. Calcar calcanei) – zmiany zwyrodnieniowe okolicy wyrostka przyśrodkowego guza piętowego kości piętowej, będące przyczyną powstania narośli kostnej, która powoduje zapalenie rozcięgna podeszwowego i ból ograniczający lub uniemożliwiający poruszanie się. Początkowym objawem jest ból okolicy pięty pojawiający się po przeciążeniu stopy, następnie po każdym obciążeniu i wreszcie ból spoczynkowy.


Biodro

Endoprotezoplastyka stawu biodrowego

Endoproteza – alloplastyka stawu biodrowego (ang. hip replacement) to zabieg polegający na zastąpieniu naturalnego stawu sztucznym. Najczęściej wykonywaną na świecie operacją endoprotezoplastyki jest całkowita alloplastyka stawu biodrowego, poniższy artykuł dotyczy właśnie tego zabiegu. Wyróżniamy także inne zabiegi stawu biodrowego takie jak: kapoplastyka, alloplastyka połowiczna i alloplastyka z u zyciem endoprotezy z krótkim trzpieniem.

Najpowszechniejszą przyczyną wykonywania planowych operacji stanowi choroba zwyrodnieniowa zwana koksartrozą (łac. coxae- biodro arthrosis – zwyrodnienie stawu). Zmiany zwyrodnieniowe mogą być pierwotne (nie określono jednoznacznej przyczyny dolegliwości) oraz wtórne spowodowane przez urazy, zmiany wrodzone i rozwojowe, schorzenia metaboliczne, endokrynologiczne, reumatologiczne i wiele innych rzadszych przyczyn. Złamania bliższej części kości udowej są w pewnych okolicznościach wskazaniem do pilnej endoprotezoplastyki stawu biodrowego.


Kolano

Uszkodzenia ACL

Więzadło krzyżowe przednie (łac. ligamentum cruciatum anterius) – wewnątrzstawowe więzadło stawu kolanowego (jest objęte błoną włóknistą, ale również pokryte błoną maziową, dlatego leży na zewnątrz jamy stawowej). Więzadło ma budowę dwupęczkową – pęczki są niezależnie przyczepione do kości udowej i piszczelowej.

Uszkodzenie więzadła jest jedną z najczęstszych przyczyn kontuzji u sportowców.

Uszkodzenia łąkotek

Łąkotki (łac. menisci) – dwa elastyczne twory, zbudowane z tkanki chrzęstnej włóknistej leżące pomiędzy kością udową a piszczelową, będące elementami dodatkowymi stawu kolanowego. Wyróżniamy łąkotkę boczną i łąkotkę przyśrodkową, nieco różniące się wielkością. Ich zadanie polega na:

  • pogłębieniu i dopasowaniu do siebie powierzchni stawowych stawu kolanowego (pomiędzy kością udową a piszczelową)
  • umożliwienie ruchów obrotowych w zgiętym stawie kolanowym, poprzez przesuwanie się ich na powierzchni stawowej górnej kości piszczelowej.


Bark

Zespół stożka rotatorów

Stożek rotatorów jest to grupa ścięgien i mięśni połączonych ze sobą. Ścięgna zwarte są z mięśniami mającymi swoje przyczepy na łopatce. Stożek, bądź pierścień, rotatorów pokrywa tył,przód, oraz górną powierzchnię stawu ramienno – łopatkowego. Składa się z czterech mięśni: nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego, obłego mniejszego oraz podłopatkowego. Uszkodzenia lub dysfunkcja któregoś z nich może dawać objawy bólowe w trakcie wykonywania zwykłych czynności dnia codziennego takich jak podnoszenie (zgięcie) lub odwiedzenie.


Łokieć

Łokieć tenisisty

Entezopatia nadkłykcia bocznego kości ramiennej, łokieć tenisisty (łac. epicondylitis lateralis humeri) – zespół bólowy tkanek miękkich położonych bocznie w stosunku do stawu łokciowego, pochodzący najczęściej z uszkodzonego przyczepu mięśnia prostownika wspólnego palców, który przyczepia się do nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Ból może promieniować, zgodnie z przebiegiem mięśnia, w kierunku przedramienia i nadgarstka.

Uszkodzenia tego przyczepu najczęściej zdarzają się w wyniku wykonywania naprzemiennych ruchów prostowania i odwracania nadgarstka, takich jak na przykład używanie śrubokręta, ale również odbijanie piłki z bekhendu przy zgiętym łokciu (stąd alternatywna nazwa choroby). Do choroby predysponują również czynności takie jak noszenie ciężkich przedmiotów przy wyprostowanych łokciach, wykonywanie ruchów podobnych jak przy wyrywaniu chwastów lub depilacji.

Łokieć golfisty

Entezopatia nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, łokieć golfisty (łac. epicondylitis medialis humeri) – zespół bólowy tkanek miękkich położonych przyśrodkowo w stosunku do stawu łokciowego, związany najczęściej z uszkodzeniem przyczepów mięśnia nawrotnego obłego lub mięśnia zginacza promieniowego nadgarstka.

Do uszkodzenia przyczepów najczęściej doprowadzają mikrourazy w wyniku zespołu przeciążeniowego wskutek powtarzalnych ruchów nadgarstka wbrew oporowi, takich jak gra w golfa, rzucanie np. piłką baseballową.

Leczenie stosuje się podobne jak w entezopatii nadkłyckia bocznego kości ramiennej.